dimanche 31 janvier 2010

Eis national Identitéit!

Dat war ë.a. en Thema an der Chamber viru 14 Deeg, wéi mer iwwer de Festungsmusée debattéiert hunn. Bei deer Geleeënheet huet den ADR-Deputéierten Fernand Kartheiser eng Ried gehal, déi mech erschreckt huet. Ech ginn dervun aus, dass de Kolleeg Kartheiser dobäi net polemiséiert huet, mä dat gesot huet, wat hien a seng Partei bei deem Thema fir richteg halen. Jidderee kann déi Ried am Chamberbericht noliesen. Et ass der Méi wäert.

Ech wëll selwer hei op dëser Plaz e puer Gedanken zum Thema vun eiser nationaler Identitéit lassginn.

Et gëtt eng Rei Wuerzelen, op déi mir net verzichte wëllen a kënnen. Si leien an eiser Geschicht: d'Geschicht vun eisem Land, d'Geschicht vun de Familjen, aus deene mir stamen, d'Geschicht vun den Dierfer an de Géigenden, an deene mir opgewuess sinn. Beim Thema Identitéit sammele mir dobäi vill faarweg Puzzle-Stécker, op déi mer houfreg sinn: de Stellewäert vun eiser Lëtzebuerger Sprooch, den Zivilcourage vun e sëlleche Lëtzebuerger am 2. Weltkrig, d'Aarbecht vun de Baueren a Wënzer, d'Traditioun vum Handwiirk, den haarden Asaz an de Grouwen a niewt den Héichiewen... Jidderee vun eis kann dës Lëscht ergänzen aus der eegener Sensibilitéit eraus: eise Kachkéis, eis Konscht a Litteratur, eis vill flott Stad- an Duerfveräiner, eis iwwer 100.00 Bénévole uechter d'Land, eise Charly Gaul, d'Famille Grand-Ducale, eis reliéis Gebräich a.v.a.m.

Wat mer méi opzielen, wat eppes méi kloer gëtt: eis Identitéit huet schons reng historesch e sëllechen ënnerschiddlech Facetten, Traditiounen, Wäerter, Dialekter, Gebräich an Iwwerzeegungen. A genee dat ass de Räichtum vun deem, wat mer sinn, wat mer liewen, wat mer hoffen a gleewen.

An deer Identitéit leien net nëmmen schéi Säiten. Eis Geschicht kennt och Säiten vu Verrot, vu Feigheet, vu Bequeemlechkeet, vu Klenghäerzegkeet... Mir waren an dësem Land meeschtens keng grouss Helden. Dacks ware mir an der Roll vun den "Affer", déi ënnerdréckt gouffen, déi gekuscht hunn, déi d'Fauscht an der Täsch gemaach hunn. Och dat si mir. Gëschter a sécher a munneche Beräicher och haut.

Wa mer iwwer eis Identitéit am 3. Joerdausend nodenken, déi Situatioun an deer mir hei zu Lëtzebuerg haut liewen, da kommen ganz nei Voletën derbäi. Sou sinn d'Halschecht vun de Kanner, déi hei gebuer ginn, keng Lëtzebuerger. Mä och si si Lëtzebuerg, sinn Deel vun eiser Identitéit. Mir sinn (nach) eng wichteg Bankplaz. Mir sinn e klengen Deel vun enger ëmmer méi grousser europäescher Unioun (an deer mir net nëmme Frënn hunn). Eisen Alldag gëtt ëmmer méi staark gepräegt duerch elektronesch Medien. Eis Wirtschaft gëtt staark vu bausse gesteiert... All dat mécht eis haut. Dat a villes méi.

Eis Identitéit entwéckelt sech, an et ass sécher richteg, dass mir d'Wuert Identitéit am Pluriel gebrauchen. Mir hunn hei zu Lëtzebuerg, mir déi mer hei wunnen, schaffen, hoffen a gleewen, vill ënnerschiddlech Identitéiten. A genee dat ass och eng Gemeinsamkeet, déi mer deelen. E räicht Potential. D'Viraussetzung ass, dass mer matenaner dialogéieren, austauschen, zesumme schaffen, zesumme wuessen. All Fundamentalismus, all Nationalismus, all Rigiditéit a Vermengtheet zerstéiert déi Chancen, déi mer hei zu Lëtzebuerg hunn.

Wa mer eis Pluralitéit - déi mer nach ëmmer haten - gesinn, se begréissen, se respektéieren, se nozzen, se investéieren, da baue mer e staarkt Lëtzebuerg am Häerz vum europäeschen Haus. Et rentéiert sech. Fir eis a fir eis Kanner.

Ech freeë mech, dass am Cader vum Festungsmusée eng Plaz entsteet, wou iwwer eis Identitéit-en geschafft a nogeduecht gëtt. Ech freeë mech, dass beim Inhalt dovun d'Wëssenschaft (eis Uni) a net d'Politik dat lescht Wuert huet. Domatten bleiwe mer dann dat, wat mer am iwwregen all staark schätzen: fräi an demokratesch.

Schous, den 31. Januar 2010.

Mill Majerus

mardi 19 janvier 2010

Eis Kanner op Haiti

Haiti nom Äerdbiewen: Zéngdausende vun Doudegen a Vermëssten. Zéngdausende vu Verletzten. Keen zielt déi Leit - ënner hinnen Aler, Kanner a Behënnerter - ouni Daach iwwer dem Kapp. Aarmer, déi dat Wéinegt, wat se haten, lo och nach verluer hunn. Eng schrecklech Katastroph direkt am Ufank vum neie Joerzéngt!

All dat beréiert eis hei zu Lëtzebuerg, déi meescht vun eis awer wuel méi am Kapp wéi am Häerz oder am Bauch. Haiti ass wäit weg. Déi allerwéinegst vun eis ware schons do. Mir hunn do keng Famill, Frënn, Bekannten oder Aarbechtskolleegen.

Zanter e puer Deeg awer steet eng nei Gegeebenheet am Fokus vun der Aktualitéit bei eis heiheem. Familje vu Lëtzebuerg baangen ëm Kanner vun Haiti, fir déi d'Adoptiounsprozeduren scho bal ofgeschloss sinn. Kanner, op déi si zanter laange Joren hoffen. Kanner, déi si op Haiti kenne geléiert a schons u sech gedréckt hunn.. Kanner, déi si si am Kapp, am Häerz an am Bauch schons adoptéiert hunn - och wann d'Pabeieren nach net all ënnerschriwwe sinn. Lëtzebuerger Familjen hir Kanner, eis Kanner op Haiti?!

Pabeierkrom deerf jo eigentlech keng Roll spillen, wann et ëm d'Liewen vu Buzze geet. Kanner, fir déi hir Adoptivelteren zu Lëtzebuerg alles bereet sinn ze maachen. Wat leeft schif? Bürokratismus a senger schlëmmster Form?

Iwwer Joerzéngten gouffen iwwer all Grenzen eraus Adoptiounen ënner méi wéi koppegen an mënschenonwiirdege Conditioune gemaach. Jo, deelweis gouffe Kanner an den aarme Länner "verkaf" a vu Familjen aus räiche Länner "akaaft". Dobäi gouff dacks genug wéineg nom Interessi vun de betraffene Kanner gekuckt. Hir Rechter, Prérogativen an Ambitiounen hu kaum eng Roll gespillt. Idem fir hir natiirlech Elteren.
.
Bei der Adoptioun hu mir haut um internationale Plang e verbindleche Rechtscader. Dee gouff geschaf iwwer d'UNO-Conventioun vun de Kannerrechter an d'Conventioun vun den Haag iwwer d'Adoptioun. All Parteien verpflichten sech zesummen, fir d'Kand a seng Rechter an de Mëttelpunkt ze stellen. Jidder Form vu Kannerhandel & Co gëtt domatten ënnerbonnen. Dat ass e ganz wichtegen Acquis.

Dësen Acquis steet a fällt mat Formen, déi all involvéiert Parteien respektéiere mussen. Deerf een oder, souguer, soll een a Noutsituatiounen doroppen verzichten? Wa jo, mat fir enge méigleche Konsequenzen?

Haut an der Chamber huet déi zoustänneg Familjeministesch sech engagéiert, fir am Cader vun de Gesetzer an den internationalen Ofkommes alles ze maachen, fir eis Kanner op Haiti méiglechst séier an onbürokratesch op Lëtzebuerg ze kréien. Si kann dobäi mat der Hëllef vun eisen hollänneschen a belsche Frënn rechnen. An deem Débat hat ech dat ongutt Gefill, dass verschidden Deptéiert sech net ze schued sinn, fir an dësem sensiblen Dossier hir politesch Zëppchen ze kachen. Grujheleg!!!

Et bleiwt allerdengs eng aner Fro. Wie sinn eis Kanner op Haiti? Sinn dat just déi puer, déi vu Lëtzebuerger Familjen adoptéiert ginn? Ech hoffen, eis Frëndschaft, eis Solidaritéit an eis Generositéit sinn e bësse méi grouss, méi staark, méi räich. Zéngdausende vu Kanner op Haiti waarden drop, dass mir am räichen Deel vun der Welt si e Stéck wäit "adoptéieren". Si sinn ugewisen op eis alleguer: mir als Eenzelpersounen, mir als Familjen, mir an eise Gemeinschaften, eise Paren, eise Veräiner...

Et wär schéin, wa mir hei zu Lëtzebuerg vill Kanner op Haiti als eis Kanner géiffe gesinn.

Schous, de 19. Januar 2010.

Mill Majerus

dimanche 10 janvier 2010

Merci de FB-Frënn!

Merci alle Frënn fir hir gutt Wënsch um Facebook.

Beim Wënschen dëst Joer hunn ech mäin übleche Sproch gesot: "E frout Joer an eng gutt Gesondheet!" Eng léif Kolleegin huet mer dunn traureg geäntfert: "Mäi Mann krut gëscht gesot, dass hie Kriibs huet!" Ech hu mäi Sproch dunn eidel fond. Un der Krankheet vu mengem Frënd änneren all gutt Wënsch näischt.

Wann déi schéin Traditioun vum Wënschen iwwer d'gesellschaftlech Formalitéit erausgeet, wat kënne mir eis wënschen? Wéi eng Gléckwënsch maache Sënn?

D'Gléck ass sécher näischt Magesches, wat eng gutt Fee engem einfach sou an de Schouss leet. Un eisem Gléck musse mer matschaffen. Beim Thema Gesondheet, muss ech mer mer mäi Gléck - e Stéck wäit - mat verdéngen. Also misst ech mäi Gesondheetswonsch ergänzen:
Dass mer Mooss halen!
Dass mer op eis opppassen!
Dass mer eis Rou gënnen!
Dass mer eise Kierper net vergiessen!
A wann ech dat eescht mengen, da muss ech bei mir ufänken. Gutt Wënsch hunn also och eppes ze dinn mat gudde Virsätz. Deer Virsätz, déi iwwer den 2. Januar eraus zielen.

Uechter e Joer si vill Leit mat vill Misère konfrontéiert. Wat heescht da Gléck?
Frënn hunn, déi ee net vergiessen.
Op d'Hëllef vu kompetenter Säit ziele kënnen.
Seng Kräfte mobiliséieren a net opginn.

Och hei si mir gefuerdert beim Gléck, wat mer wënschen. Net nëmmen, wa mer selwer Suergen hunn. Anerer weerten eis brauchen: eise Respekt, eis Zäit, eist Nolauschteren, eisen Trouscht, eis Hëllef. Et sinn eis "Näechst": an der Famill, op der Aarbecht, an der Noperschaft. Schéin, wa mir op déi ziele kënnen, déi eis Gléck wënschen! Schéin, wa mir zu deene gehéieren, déi et mat hire Gléckwënschen eescht mengen!

Am Evangelium vun haut steet e Saz, dee mech beréiert huet: "Den Himmel geet op!" Wa mir Mënschen spiren an erliewen, dass den Himmel opgeet, da sprenge mir eis Grenzen, da gi mir op fir nei Horizonter. Da gleewe mir, dass mir d'Welt e Stéck wäit verbessere kënnen. Am Sënn vu méi Gerechtegkeet a Bridderlechkeet. Da bleiwt zwar e sëlleche Misère, Leed a Nout. Mä mir Mënschen zerbriechen manner un de Laaschten, déi mer droe mussen.

Mäi Frënd Jérôme huet fir dee Wonsch vum oppenen Himmel ganz warem a faarweg Biller font: "Ech wënschen, dass d'Stären op dengem Wee liichten an dass de Reebou iwwer dengem Liewe steet!"

Besser kann ech et net soen. Dofir, léif Frënn:
"Dass d'Stären op ärem Wee liichten an de Reebou iwwer ärem Liewe steet!"

Schous, den 10. Januar 2010.

Mill Majerus

jeudi 7 janvier 2010

Das Buch im Mittelpunkt!

ATD-Quart Monde ist eine Vereinigung, die sich auch in Luxemburg einsetzt für die soziale und kulturelle Partizipation gesellschaftlich benachteiligter Familien. "Bibliothèque de la rue" heisst eine ihrer Initiativen. Dabei sind ehrenamtliche Mitarbeiter (F/M) in verschiedenen Stadtteilen mit Bücherkörben unterwegs. Sie bieten vor allem Kindern bunt illustrierte Bücher zu spannenden Themen an. Zum Ausleihen. Gelegentlich aber auch als Geschenk.

Bücher fördern wesentliche Kompetenzen: lesen oder zuhören, aufnehmen, denken, verarbeiten und verstehen, lernen, sich Meinungen bilden, selber reden und schreiben, mit anderen kommunizieren.

Wer dies nur mangelhaft oder gar überhaupt nicht schafft, verpasst wesentliche Chancen. Dies auf vielfältigen Ebenen: mental und kognitiv, psychisch und affektiv, sozial und beruflich, kulturell und spirituell.

Für den positiven Umgang mit dem Buch gibt es kaum Altersgrenzen. Altersgerechte Werke bieten Kindern von klein auf reiche Impulse. Beim Anschauen, Blättern, Erzählen, Bemalen und Gestalten.

Die Schule spielt selbstverständlich eine wichtige Rolle bei der Freundschaft unserer Kinder mit dem Buch. Besonders zu erwähnen sind die zum Teil gut ausgestatteten Schulbibliotheken mit ihren vielen attraktiven Angeboten. Doch die Schule kommt nicht aus ohne ihre Bildungspartner im Elternhaus, in den "Maisons Relais" oder in den Vereinen. Gerne möchte ich auch auf unsere öffentlichen Bibliotheken und den "Bicherbus" verweisen.

Die Ergebnisse rezenter Studien in unserer Grundschule bezeugen unsern Kindern insgesamt gute Noten im Bereich ihrer Lesekompetenz. Wir sollten uns darüber freuen, aber uns keineswegs auf diesen Lorbeeren "ausruhen". Kinder aus sozial benachteiligten Milieus oder mit Migrationshintergrund schneiden weniger toll ab. Eine relativ hohe Anzahl von 10-12jährigen Schülern zählt zu den Quasi-Analphabeten. Gute Ergebnisse bleiben gebunden an ein frohes und glassenes Schulklima. Sie hängen also mit ab von der Motivation und dem Elan der jeweiligen Lehrer (F/M). Sie sind gekoppelt an die Bereitschaft und die Kompetenz der Pädagogen, sich auf ihre Schüler einzuzlassen und deren Interessen zu berücksichtigen.

Schön, dass den Forschungsergebnissen zufolge unsere Mehrsprachigkeit kein Hindernis darstellt. Sie kann also als Vorteil und Chance für unser Luxemburger Bildungssystem eingesetzt werden.

Das Buch und das Lesen standen heute gleich dreimal im Mittelpunkt der parlementarischen Arbeit in Luxemburg (Kulturkommission, Erziehungskommission, Besuch im Merscher "Lieshaus"). Dies ist politisch wenig "spektakulär", ist keine Schlagzeile wert, steht aber mit für nachhaltige Bildungspolitik. Es ist sicher richtig, wenn auch in unserem Parlament - gelegentlich zumindest - das Buch im Fokus steht.

Beim Thema Buch und Lesen sind nicht nur Pädagogen und Experten gefordert. Wir alle sollten uns mit sensibilisieren lassen: Mütter und Väter, Opas und Omas, Tanten und Onkel, Freunde und Kollegen, Vereinsverantwortliche und Jugendleiter... Halten wir's mit ATD-Quart Monde. Seien auch wir unterwegs mit einem bunten Bücherkorb. Zum Ausleihen. Und sicher auch zum Verschenken. An guten Anlässen hierfür wird es auch 2010 gewiss nicht fehlen.

Luxemburg, 7. Januar 2010.

Mill Majerus