lundi 27 avril 2009

Zoé

Zoé heescht Liewen. Et ass de Numm vun engem neie Foyer um Kréintgeshaff bei Contern, deen haut offiziell opgaangen ass. An deem Foyer ass Plaz fir jugendlech Mammen ënner 18 Joer mat hire Kanner. Déi jonk Fraen, déi hei opgeholl ginn, brauchen zweemol Hëllef.

Fer d'éischt fir sech selwer. Si kënnen aus ënnerschiddleche Grënn net an hirer Famill mat hiren Elteren liewen. Si gehéieren selwer zu deenen iwwer 900 Kanner a Jonker, déi "placéiert" sinn, déi an engem Foyer oder an enger Pfleegefamill wunnen. Vill vun hinnen si mat e sëlleche Probleemer konfrontéiert: hir Gesondheet, Konflikter an der Famill, e negatiivt Selbstweertgefill, Schwieregkeeten an der Schoul, Erfahrung mat Gewalt, Konsum vun Drogen. De neie Foyer, deen d'Lëtzebuerger Rout Kräiz geréiert, ass gefuerdert, fir senge Pensionnairen eng Zäit laang en Doheem ze ginn, fir si psychesch ze stäipen, fir si op d'Erwuessenewelt virzebereeden a fir si als autonom Biergerinnen an d'Gesellschaft z'integréieren. Dat ass am iwwregen och d'Missioun vun all aner Kanner- a Jugendheim.

D'Kand, wat déi betraffen jonk Mammen erwaarden a wat si aus ganz ënnerschiddlechen Uursaachen net ofdreiwe wëllen oder kënnen (wollten oder konnten), arrangéiert déi eege Probleemer net. Ganz am Géigendeel! Och wann déi jonk Fraen heinsto heemlech eppes anescht gewënscht a gedreemt hunn. Mä sou Dreem erweise sech séier als traureg Illusiounen. Aus der Sozialaarbecht eraus wësse mer, dass mannerjähreg Mammen, déi souwéisou schons mat soziale Probleemer konfrontéiert sinn, dacks genug eleng do stinn, vum Ëmfeld (eege Famill, Frënd, Famill vum Frënd) ënner Drock gesat ginn, séier selwer kee Choix hunn. An deem Context hu si wéineg Chancen, fir "gutt" Mammen ze sinn. Ganz dacks si si séier total iwwerfuerdert. Dat ass negativ fir si selwer. Et ass inakzeptabel fir de Puppelchen. Op deem Wee entstinn schlëmm Däiwelskreesser an Aarmutsspiralen.

De Foyer Zoé huet déi nobel Aufgab, fir jonke Mammen ze hëllefen, gutt Mammen ze sinn a gläichzäiteg fir sech selwer positiv Zukunftsperspektiven opzebauen.

De Foyer huet eng motivéiert Equipe vu kompetente Mataarbechterinnen a Mataarbechter. An de leschte Méint gouff en Aarbechtskonzept ausgeschafft, deen dem ambitiéise Projet dee néidege berufleche Kader gëtt. D'Rout Kräiz huet sech doriwwer raus Partner gesicht, déi bereet sinn, fir eng Hand mat unzepaken. Dat ass virun allem d'Initiativ Liewensufank. Dat sinn awer och Therapeuten aus aneren Servicer wéi de Fsamiljencenter CPF oder de Centre socio-éducatif de l'Etat. Dass de Familjeministère sech moralesch a finanziell matengagéiert, ass selbstverständlech. Flott ass den Appui vun der Gemeng Contern. Sympathesch ass d'Hëllef vu private Sponsoren. Exemplaresch ass awer och déi positiv Astellung vu Noperen, déi Jo soen zum Projet an domatten e Bausteen ginn vu sengem Erfolleg

Zoé: eng nei Plaz an eng nei Equipe, fir dass Liewen eng Chance huet! De Foyer um Kréintgeshaff huet säi Numm verdéngt.

Schous, de 27. Abrëll 2009.

mardi 7 avril 2009

Emilie mit Herz

Emilie, 11 Jahre, ist eine tolle Künstlerin. Sie gestaltet sehr farbenfrohe Bilde. Eines ihrer Lieblingsmotive sind Katzen mit grossen Köpfen und weiten Augen, die uns, die wir die Bilder bewundern, ins Herz schauen. Die Katzen auf ihren Bildern hat Emilie "getauft". Sie geben den Bildern ihren Namen.

A propos Herz. Das Herz - viele bunte Herzen in allen Grössen - sind das zweite Markenzeichen der lebensfrohen Künstlerin Emilie. Mit ihrem unbesrteitbarem Talent und der optimistischen Ausstrahlung ihrer Werke gewinnt Emilie unsere Herzen, bevor wir ihr selber begegnen.

Am Samstag luden die Eltern, Geschwister und Freunde von Emilie ein zu einer Ausstellung ihrer Werke in Colmar-Berg. Die Veranstaltung hatte zugleich das Ziel, Spenden für die Vereinigung "Save Emilie Lahr" zu sammeln.

Emilie sitzt im Rollstuhl, kann kaum noch gehen, hat Sprachprobleme, trägt Mundschutz. Seit 2005 ist sie schwer krank. Sie leidet an einer höchst seltenen Pilzinfektion mit dem Namen "Candida Dubliniensis". Sie ist weltweit das einzige Kind, das betroffen ist. Emilie muss alle 5 Stunden Medikamente einnehmen, fast 30 unterschiedliche Mittel jeden Tag. Die Nebenwirkungen sind sehr gravierend. Besonders Nieren und Leber sind stark betroffen. Emilie leidet an Osteoporose und Diabetis. Die Infektionsgefahr ist sehr gross, ein Risiko, das den Alltag Emilies und ihrer Familie zusätzlich stark beeinträchtigt. Ein Schulbesuch ist zum Beispiel ausgeschlossen.

In den Vereinigten Staaten gibt es ein neues Medikament. Zurzeit wird getestet, ob es für Emilie geeignet ist. Wenn eine Heilung kaum möglich ist, so besteht zumindest die Hoffnung, die Nebenwirkungen besser in den Griff zu bekommen. Somit, eine neue Perspektive für Emilie und ihre Familie!

Die Familie Lahr freut sich über jeden Tag mit Emilie und hofft, dass Emilie möglichst lange möglichst gut leben darf. Emilie und ihre Bilder vermitteln Lebensfreude. Weil sie irgendwann nicht mehr essen wollte, hat ihre Mutter sie dazu motiviert, mit ihr zusammen ein Kochbuch zu gestalten. Darin - ich zitiere Frau Lahr - "gibt es nicht nur gesunde Rezepte", aber viele Menüs, die Emilie zusagen. Auch dieses Buch strahlt Zuversicht und Mut aus. Emilie macht gerne Fotos und freut sich über klassische Musik. Ein kleines Mädchen und doch schon eine "grande dame". Sie sagt Ja zu ihrem Leben - trotz ihrer Hürden und Grenzen.

Emilie braucht kein Mitleid. Sie und ihre Familie freuen sich aber über jede Unterstützung. Dabei sind wir alle herzlich zum Internet-Besuch eingeladen: www.saveemilielahr.lu.

Emilie und viele andere Menschen in unserer Mitte brauchen "Botschafter der Herzen". Damit alle in unserer Gesellschaft einen Platz haben! Damit auch unsere Gemeinschaften menschenfreundlich bleiben!

Schoos, 7. April 2009.

lundi 6 avril 2009

Maisons Relais pour Enfants

E neit Buch iwwer eng relativ nei Institutioun! Eng Maison Relais ass e Foyer de Jour, dee Kanner bis 12 Joer op eng méi flexibel Aart a Weisw ophëlt. Vill Kanner komme just an der Mëttesstonn fir z'iessen. Anerer si schons moies virun der Schoul do, iwwerdeems hir Elteren op d'Schaff fueren. D'Maison Relais ass och mëttes op no der Schoul: Hausaufgaben, flott Atelierën, spillen a rolzen, awer och raschten an dreemen. Selbstverständlech si vill MRE och an der Vakanzenzäit disponibel. Et ginn och MRE, déi sech op Puppelcher "spezialiséiert" hunn.

Et gi bal 250 sou Haiser a 96 Gemengen. Kapazitéit: ëm déi 16.500 Plazen. Gutt am Rennen ass d'Stad Lëtzebuerg, déi an all Quartier eng MRE huet. 8.000 weider Plazen si queesch duerch d'Land geplangt an am Bau. An e puer Joer sinn dann all Gemengen zu Lëtzebuerg mat "am Boot". Fir de Staat an d'Gemengen ass de finanziellen Impakt zimlech grouss. Am Bau kascht eng Plaz minimal 20.000 EURO. Eng Betreiungsstonn pro Kand kascht minimal 7-8 EURO. Trotzdeem, et ass een Invest, dee sech rentéiert!

Bauen a Plaze schafen ass eng Saach. D'Qualitéit ass eng aner. Si hänkt vu villem of: genug a kompetent ausgebilten Mataarbecdhter, gutt Betreiungskonzepter, Weiderbildung a Supervisioun, Mataarbecht vu Schoul a Famill, déi richteg Infrastrukturen an Equipementer...

All dëst sinn d'Themaen am Handbuch, wat d'lescht Woch bei der Edition Le Phare publizéiert gouff. Responsabel fir d'Buch sinn de Familjeministère, d'Uni vu lëtzebuerg, de SYVICOL an d'Entente des Foyers de Jour. 90 Autueren hu matgeschafft: Proffen vun der Uni., Responsabel vu MRE, Architekten a Pädagogen, Dokteren a Sozialaarbechter. Ënner hinnen de Manuel Achten, d'Christel Baltes-Löhr, d'Coryse Blaise, de Marc Crochet, den Dieter Ferring, d'Anouk Franck, de Jean-Paul Jerolim, den Yves Kirps, d'Gaby Liefgen-Schank, de Sandy Marth, d'Nadine Nosbusch, den Yves Oestreicher, de Serge Olmo, de Gilbert Pregno, den Aloyse Ramponi, den Alex Reuter an d'Laura Zuccoli.

D'Buch huet bal 400 Säiten an ass mat ville Fotoen illustréiert. An enger DVD, déi am Buch läit, kommen d'Kanner aus de MRE zu Wuert. Et kann een d'Buch an all Bichergeschäft kréien. Präis: 28 EURO.

Schous, de 6. Abrëll 2009.